Maria Czubaszek - mistrzyni komizmu, która w rękawie zawsze trzymała asa z ciętą ripostą. W 2016 roku wraz z jej odejściem ucichł śmiech wywoływany jej nietuzinkowym spojrzeniem na świat. Na szczęście w pamięci jej najbliższych nie ucichły wspomnienia i anegdoty dotyczące życia satyryczki. I to właśnie do tego zatrzymanego świata sięgnęła Violetta Ozminkowski, by jeszcze raz zaprezentować kobietę, której charakterystyczną postać znały miliony Polaków. I chociaż mogłoby się wydawać, że wszystko zostało już napisane w autobiografii Czubaszek, to "W coś trzeba nie wierzyć" bohaterka odkrywana jest na nowo. Przede wszystkim Ozminkowski zrezygnowała z satyrycznego dystansu, który zawsze towarzyszył opowieściom Czubaszek o jej życiu prywatnym. Pokazała Marię - żonę, przyjaciółkę, miłośniczkę psów - widzianą oczami jej najbliższych. Stworzyła intymny i pełen wzruszeń obraz, niepozbawiony jednak wspomnień wywołujących salwy śmiechu. Autorka, zbierając materiały do swojej książki, miała niebywałą okazję wejść do prawdziwego świata Marii Czubaszek. Rozejrzeć się po jej pokoju, w którym Wojciech Karolak nie zmienił nic od śmierci żony, zobaczyć jej archiwum. Dzięki temu podczas lektury możemy rozkoszować się emocjami niespotykanymi dotychczas w kontekście życia satyryczki.

Wojciech Karolak nie znosi wyjazdów, ale w tę podróż wybrał się ze mną bez większych oporów. Być może dlatego, że nie musiał zabierać ze sobą ciężkich walizek - wystarczyły wspomnienia. Pojechaliśmy do miejscowości Przeszłość, zatrzymując się na kilku przystankach.
To książka wyjątkowa, bo o wielkiej miłości do absolutnie niezwykłej kobiety - Marii Czubaszek, jego żony. Do tej pory jazzman raczej nie udzielał indywidualnych wywiadów, nikt więc nie wiedział, co tak naprawdę w nim siedzi ani do jakich uczuć jest zdolny. Przez prawie dwa miesiące podczas nocnych spotkań odkrywałam jego fascynujące tajemnice. Dzisiaj już wiem, dlaczego Marysia Czubaszek pokochała właśnie jego. Prawdę mówiąc, sama się w nim zakochałam, ale jestem bez szans, bo to facet jednej kobiety. Jeżeli nie wierzycie, po prostu przeczytajcie tę książkę.

Najodważniejsza z dotychczasowych książek znanej satyryczki. Maria Czubaszek zdradza swoje sekrety i po raz pierwszy mówi o sobie tak szczerze. I tak dużo. Opowiada o ludziach, z którymi się przyjaźniła, pracowała, których mijała w życiu. Komentuje sytuację w kraju (także tę po "dobrej zmianie"). Pewne historie, które Czytelnicy już mieli okazję poznać, wreszcie znajdują zakończenie - jak choćby ta, dlaczego nigdy nie pojechała na Galapagos i jaka jest w tym wina Marcina Wolskiego. A wszystko to, jak zwykle zresztą, jest niezwykle zabawne. Jednak tylko z pozoru jest to opowieść o niej samej. Satyryczka trzyma w rękach lustro, w którym możemy zobaczyć także siebie i wszystkie nasze wady. Niestety. Maria Czubaszek mówi wprost to, o czym każdy z nas po cichu myśli, ale boi się powiedzieć głośno.